سدیم لوریل سولفات (SDS) گرید مولکولی – LAURYL SULPHATE SODIUM SALT

سدیم لوریل سولفات (SLS) که در متون علمی و بیولوژی مولکولی بیشتر با نام سدیم دودسیل سولفات (SDS) شناخته می‌شود، یک سورفکتانت (دترجنت) آنیونی بسیار قدرتمند با زنجیره هیدروکربنی ۱۲ کربنه است. گرید بیولوژی مولکولی (Molecular Biology Grade) این محصول با خلوص فوق‌العاده بالا (>99%) تولید شده و فاقد ناخالصی‌هایی مانند الکل‌های زنجیره کوتاه (C10, C14) یا کلرید و فلزات سنگین است که می‌توانند در فرآیندهای حساس آنزیمی و الکتروفورز تداخل ایجاد کنند. مکانیسم عمل SDS در بیوشیمی بر پایه ویژگی “آمفی‌پاتیک” آن استوار است؛ سر سولفاته باردار و دم هیدروکربنی آب‌گریز. این ساختار به SDS اجازه می‌دهد تا پیوندهای غیرکووالانسی (هیدروفوب و یونی) پروتئین‌ها را با قدرت تخریب کرده و آن‌ها را باز (Denature) کند.

کاربرد اصلی و نمادین این ماده در تکنیک الکتروفورز ژل پلی‌اکریل‌آمید (SDS-PAGE) است. در این روش، SDS به ازای هر دو اسید آمینه، تقریباً یک مولکول به زنجیره پلی‌بپتیدی متصل می‌شود و بار منفی یکنواختی به تمام پروتئین‌ها می‌دهد (توده‌ای با نسبت بار به جرم ثابت ایجاد می‌کند). این عمل باعث می‌شود که پروتئین‌ها صرف‌نظر از بار الکتریکی ذاتی خود، تنها بر اساس “وزن مولکولی” در میدان الکتریکی ژل تفکیک شوند. علاوه بر الکتروفورز، SDS در بافرهای لیزکننده (Lysis Buffers) برای شکستن غشای سلولی و هسته، و همچنین در فرآیند استخراج DNA (روش SDS-Alkaline Lysis) برای دناتوره کردن پروتئین‌های متصل به کروموزوم و آزاد کردن اسید نوکلئیک استفاده می‌شود. همچنین در بافرهای هیبریداسیون (مانند ساترن بلات) برای جلوگیری از اتصال غیر اختصاصی پروب‌ها کاربرد دارد.

کاربردها و مصارف

• جزء اصلی بافر بارگذاری و رانینگ در الکتروفورز SDS-PAGE.
• دناتوره کردن پروتئین‌ها و آماده‌سازی نمونه برای وسترن بلات.
• لیز کردن غشای سلولی باکتری و پستانداران در استخراج پلاسمید و ژنوم.
• جلوگیری از فعالیت نوکلئازها (DNase) با دناتوره کردن آن‌ها.
• افزودنی در بافرهای هیبریداسیون اسید نوکلئیک.

نکات ایمنی

• سمیت: استنشاق پودر آن بسیار محرک است (ماسک N95). باعث خشکی پوست می‌شود.
• کف‌زایی: به شدت کف می‌کند؛ محلول‌سازی با احتیاط انجام شود.
• نگهداری: در دمای اتاق و جای خشک.