آموکسی‌سیلین – AMOXYCILLIN

آموکسی‌سیلین (Amoxicillin) یک آنتی‌بیوتیک نیمه‌سنتتیک از خانواده پنی‌سیلین‌ها (بتا-لاکتام) است که طیف اثر گسترده‌ای بر علیه باکتری‌های گرم مثبت و برخی گرم منفی‌ها دارد. مکانیسم عمل آن، مهار سنتز دیواره سلولی باکتری (از طریق اتصال به پروتئین‌های PBP و جلوگیری از تشکیل پیوندهای عرضی پپتیدوگلیکان) است که منجر به لیز شدن و مرگ باکتری می‌شود. در کشت بافت گیاهی، آموکسی‌سیلین یکی از ایمن‌ترین آنتی‌بیوتیک‌هاست زیرا سمیت (Phytotoxicity) بسیار کمی برای سلول‌های گیاهی دارد و مانع رشد کالوس یا باززایی نمی‌شود. این ماده معمولاً به صورت پروفیلاکتیک (پیشگیرانه) یا برای درمان آلودگی‌های باکتریایی سطحی و سیستمیک در محیط کشت استفاده می‌شود. اغلب همراه با اسید کلاوولانیک (Amoxiclav) استفاده می‌شود تا در برابر باکتری‌های تولیدکننده بتا-لاکتاماز نیز موثر باشد.

کاربردها و مصارف

• کنترل آلودگی‌های باکتریایی (گرم مثبت و منفی) در محیط کشت بافت.
• درمان گیاهچه‌های آلوده بدون آسیب به رشد گیاه.
• جزء کوکتل‌های آنتی‌بیوتیکی برای استریل کردن اکسپلانت‌ها.

نکات ایمنی

• پایداری: در محلول آبی ناپایدار است (باید تازه تهیه و فیلتر شود؛ به محیط خنک اضافه گردد).
• مقاومت: باکتری‌های دارای بتا-لاکتاماز به آن مقاوم هستند.
• نگهداری: پودر در یخچال (۲-۸ درجه).